دنتکست 82-PLATFORM SWITCH

قسمت ۸۲ | بررسی دقیق مفهوم Platform Switching در ایمپلنت‌های دندانی

نوع مقاله:

Review Article (مقاله مروری)

مقدمه

            • از دست رفتن دندان باعث کاهش چشم‌گیر توانایی جویدن می‌شود (حدود ۶ برابر کمتر).

            • هدف درمان ایمپلنت، بازیابی حداکثری عملکرد طبیعی جویدن است.

            •یکی از مهم‌ترین شاخص‌های موفقیت ایمپلنت: حفظ کمیت و کیفیت استخوان اطراف ایمپلنت.

Marginal Bone Loss (MBL)

            • بیشترین میزان تحلیل استخوان کرستال در سال اول پس از لودینگ پروتز رخ می‌دهد.

            •در صورت عدم برنامه‌ریزی مناسب برای حفظ استخوان کرستال، عواقب زیر محتمل است:

            • تجمع باکتری در ناحیه

            • شروع peri-implantitis ثانویه

            • تحلیل پیشرونده استخوان

            •  ایجاد overload روی ایمپلنت

            •  و در نهایت failure ایمپلنت

            •همچنین تحلیل استخوان کرستال، باعث تغییر کانتور gingiva، از دست رفتن papilla بین دندانی و کاهش زیبایی خواهد شد.

Platform Switching چیست؟

            • روش طراحی برای حفظ استخوان کرستال اطراف ایمپلنت.

            • مفهوم: استفاده از abutment با قطر کمتر از platform ایمپلنت.

            • در این حالت اتصال implant-abutment به سمت داخل‌تر (medial) منتقل می‌شود.

مقایسه:

            •  Platform Switching (PLS): قطر abutment < قطر fixture

            • Platform Matching (PLM): قطر abutment = قطر fixture

تاریخچه کشف Platform Switching

            •  در دهه ۱۹۸۰، به شکل تصادفی کشف شد.

            •  به دلیل محدودیت قطعات پروتزی در آن زمان، روی ایمپلنت‌های با قطر زیاد، abutmentهای باریک‌تر استفاده شد.

            • به‌صورت غیرمنتظره مشاهده شد که این طراحی باعث کاهش initial marginal bone loss می‌شود.

            •  از آن زمان، شرکت‌های پیشرو ایمپلنت‌سازی این روش را به‌طور رسمی پذیرفتند و حتی برای فیکسچرهای باریک نیز از آن استفاده کردند.

دلایل ایجاد Marginal Bone Loss

Marginal bone loss می‌تواند تحت تأثیر عوامل زیر باشد:

            • بیولوژیک:

            • آسیب جراحی

            •  آسیب به biological width

            •  تجمع باکتری در sulcus ایمپلنت

            • عدم تعادل بین سیستم ایمنی میزبان و باکتری‌ها

            • مکانیکال:

            •  micromovement اجزای پروتزی در implant-abutment interface

            •   طراحی نامناسب ناحیه connection

            •   سایز و محل قرارگیری microgap

            •    stressهای ناشی از فرم neck ایمپلنت و نحوه انتقال نیروها

اثر Platform Switching بر تحلیل استخوان

            • ناحیه implant-abutment junction معمولاً همراه با infiltration سلول‌های التهابی است

(تقریباً ۰.۷۵ میلی‌متر بالا و پایین محل اتصال).

            •  برای حفاظت از استخوان کرستال، حداقل ۱ میلی‌متر بافت همبند سالم مورد نیاز است.

            •در طراحی platform switching، این ناحیه التهابی به سمت داخل منتقل شده و از استخوان فاصله می‌گیرد.

در نتیجه:

→ کاهش التهاب پیرامونی

→ کاهش خطر تحلیل استخوان کرستال

حد آستانه مؤثر بودن Platform Switching

            •اگر اختلاف قطر بین abutment و fixture ≥ ۰.۸ میلی‌متر باشد

(یعنی هر سمت ۰.۴ میلی‌متر یا بیشتر)،

تأثیر آن بر کاهش bone loss به‌صورت معنی‌دار اثبات شده است.

نتیجه‌گیری مقاله

            •Platform Switching یک روش کارآمد در حفظ استخوان کرستال اطراف ایمپلنت‌هاست.

            •فواید آن:

            •کاهش تحلیل استخوان (تا حدود ۱.۵۶ میلی‌متر)

            • بهبود زیبایی (حفظ papilla)

            • بهبود primary stability

            • کمک به ایجاد emergence profile مناسب

            • نکته پایانی:

برای دستیابی به emergence profile مطلوب در طراحی platform switching،

حداقل ۳ میلی‌متر بافت نرم لازم است.