دنتکست 61-بلیچینگ داخل کانال

۱. اصول اولیه بلیچینگ دندان

• هدف درمان: بهبود رنگ دندان و افزایش زیبایی لبخند.
• اولین قدم: ارتباط موثر بین درمانگر و بیمار، برای تنظیم انتظارات و آگاهی از محدودیت‌ها.
• قبل از شروع بلیچینگ:
• اسکیلینگ و پالیش: رفع جرم، لکه و التهاب لثه.
• آغاز درمان ضد حساسیت: استفاده از خمیردندان ضد حساسیت از جلسه اول؛ برای بیمارانی که دندان‌های حساسی دارند، استفاده از ژل‌های ضد حساسیت.
۲. مراقبت‌های دوره بلیچینگ

• کاهش مصرف مواد حساسیت‌زا: اجتناب از نوشیدنی‌های بسیار گرم و سرد، نوشابه‌های گازدار و غذاهای اسیدی.
• پرهیز از مواد رنگ‌زا: مانند چای، زعفران، رب گوجه، زردچوبه و مواد مشابه.

• افزایش تاثیر درمان: محدود کردن مواد رنگی به بالا رفتن ماندگاری نتیجه درمان کمک می‌کند.

۳. روش درمانی بلیچینگ داخلی (نان وایتال بلیچینگ)
مرحله ۱: آماده‌سازی اولیه و ارزیابی دندان

• ارزیابی سلامت ریشه و بافت پری‌آپیکال: تهیه گرافی برای اطمینان از عدم وجود مشکلات زمینه‌ای.
• حذف ترمیم‌های فلزی و پوسیدگی‌ها: برای افزایش استحکام و جلوگیری از نفوذ ماده بلیچینگ، ترمیم‌های معیوب و پوسیدگی‌ها حذف شوند.
• نگهداری ترمیم‌های کامپوزیت: اگر ترمیم‌های کامپوزیتی وجود داشته باشند، حتی اگر معیوب باشند، تا پایان درمان حفظ می‌شوند تا به استحکام دندان کمک کنند.

مرحله ۲: آماده‌سازی کانال پالپ‌چمبر

• پاکسازی کامل کانال از گوتاپرکا و سیلر: تمیز کردن دقیق پالپ‌چمبر تا حدود ۲ میلی‌متر زیر دهانه کانال.
• سیل کردن کانال با ماده محافظ: با موادی مانند رزین گلاس آیونومر اصلاح شده (RMGI) کانال مهر و موم می‌شود تا از تحریک ادونتاکلاست‌ها و بروز تحلیل خارجی جلوگیری شود.

مرحله ۳: انتخاب ماده بلیچینگ و نحوه استفاده

• استفاده از پربرات سدیم: یکی از رایج‌ترین مواد در نان وایتال بلیچینگ است. پربرات سدیم با آب مقطر یا ماده بی‌حسی ترکیب شده و به خمیر تبدیل می‌شود.
• نحوه آماده‌سازی: پودر را کاملاً له کنید تا به خوبی فعال شده و هیدروژن پراکساید آزاد کند.
• قرار دادن در پالپ‌چمبر: خمیر را درون پالپ‌چمبر گذاشته و رطوبت اضافی آن را با گلوله پنبه‌ای بردارید، سپس دندان را پانسمان کنید.
• مدت زمان تجدید ماده: به بیمار اطلاع دهید که بین ۵ تا ۷ روز بعد باید جهت بررسی و تجدید ماده مراجعه کند. این روش معمولاً در حداقل ۳ جلسه انجام می‌شود و تا ۶ جلسه قابل تکرار است.
• استفاده از ژل هیدروژن پراکساید با غلظت بالا (۳۵٪): مناسب برای بلیچینگ سریع‌تر داخل مطب.
• ایزوله کردن دندان: قبل از استفاده، دندان باید کاملاً ایزوله شود تا ژل به بافت‌های مجاور نشت نکند.
• قرار دادن ژل در پالپ‌چمبر: ژل به مدت کوتاهی در پالپ‌چمبر قرار داده می‌شود.
• نکات ایمنی: از تماس ژل با دندان‌های مجاور جلوگیری شود؛ این ژل به دلیل مدت اثر کوتاهش باید در جلسات منظم به‌کار رود و نباید بیش از حد در پالپ‌چمبر باقی بماند تا از تحلیل خارجی دندان جلوگیری شود.
• کارباماید پراکساید با تری سفارشی: مناسب برای بیمارانی که همزمان نیاز به بلیچینگ دندان‌های دیگر دارند.
• ساخت تری (قالب دندانی) سفارشی: تری برای قرارگیری دقیق ژل بر روی تک دندان و عدم تماس با بافت‌های مجاور تهیه می‌شود.
• آموزش به بیمار: نحوه استفاده از ژل کارباماید پراکساید هم برای سطح بیرونی و هم از سمت پالاتال دندان آموزش داده شود تا بیمار بتواند آن را به طور مؤثر استفاده کند.
• تکرار جلسات: مشابه سایر روش‌ها، این درمان نیز حداقل ۳ جلسه و گاهی بیشتر ادامه می‌یابد.
مرحله ۴: پایان درمان و اقدامات پس از بلیچینگ

• قرار دادن کلسیم هیدروکساید در پالپ‌چمبر: به مدت دو هفته از کلسیم هیدروکساید استفاده می‌شود تا دندان تقویت شده و از حالت‌هایپر اکسیژن خارج شود.
• تعویض ترمیم‌های معیوب و انجام ترمیم نهایی: در پایان دوره، ترمیم‌های معیوب با مواد جدید جایگزین می‌شوند تا دندان به وضعیت نهایی و مطلوب برسد.