همان‌طور که می‌دانید، اکسیژن می‌تواند مانع از کیورینگ کامل مواد رزینی مانند کامپوزیت و سمان‌های لمینیت شود. این عامل با تشکیل لایه‌ای به نام Oxygen Inhibited Layer، پلیمریزاسیون نواحی در تماس با هوا را مختل می‌کند.

این لایه ناقص ممکن است در آینده منجر به مشکلاتی مانند تغییر رنگ و دباند شدن رزین در ونیرها شود. بخش عمده‌ای از این لایه با استفاده از ابزارهای پرداخت و پالیش برداشته می‌شود، اما حذف کامل آن ممکن نیست. همچنین، تغییر رنگ سمان پس از سمان کردن لمینیت می‌تواند به زیبایی بیمار آسیب برساند.

برای جلوگیری از این مشکلات، باید از موادی استفاده کرد که:

1.تأثیر مخرب شیمیایی بر کامپوزیت نداشته باشند (نباید حاوی حلال‌هایی مانند الکل یا آستون باشند).

2.به راحتی با آب شسته و پاک شوند؛ بهترین گزینه ژل گلیسیرین است.

در کامپوزیت ونیرها:

پس از قرار دادن آخرین لایه کامپوزیت، مقداری از ژل گلیسیرین کبالت را روی آن قرار دهید (ضخامت حداقل 1 میلی‌متر). سپس با لایت کیور، کامپوزیت را کیور کنید. به دلیل آغشته بودن سطح ونیر به ژل، حتماً از روکش سر لایت کیور استفاده کنید و فراموش نکنید که از روکش‌های یک‌بار مصرف برای هر بیمار استفاده نمایید. پس از کیور، سطح ونیر را با آب شستشو داده و مراحل پرداخت و پالیش را آغاز کنید.

در لمینیت‌ها:

پس از قرار دادن لمینیت حاوی سمان روی دندان، مقداری از ژل گلیسیرین کبالت را در نواحی مارجین‌های لثه‌ای قرار دهید و کیور را انجام دهید. در صورت نیاز به خارج کردن اضافات اولیه سمان، می‌توانید از اکسی بار استفاده کنید.