در این پادکست، در مورد استحکام باندینگ و عواملی که روی آن تأثیر می‌گذارند صحبت کردیم. یکی از مهم‌ترین این عوامل، لوکیشن آناتومیکال دنتین است که تأثیر زیادی بر استحکام باندینگ دارد.
تفاوت استحکام باند در نواحی مختلف دندان
• دنتین ریشه‌ای در ناحیه سرویکال نسبت به دنتین سطحی‌تر حدود ۲۰ درصد از قدرت باند خود را از دست می‌دهد. • در صورت وجود کریوس دنتین در دنتین سرویکال، این میزان کاهش می‌تواند به ۵۰ درصد برسد. • بنابراین، در هنگام ایجاد پرفرال سیلزون در ناحیه دنتین سرویکال، بسیار مهم است که اینر کریوس دنتین به درستی درمان شود تا از کاهش استحکام باند جلوگیری شود.
تأثیر سیستم‌های باندینگ
• استفاده از سیستم‌های توتال اچ ۳ مرحله‌ای و سیستم‌های سلف اچ ۲ مرحله‌ای می‌تواند باند خوبی ایجاد کند. • استفاده از سیستم‌های سلف اچ تک مرحله‌ای یا سیستم‌های ساده‌تر می‌تواند باعث کاهش ۵۰ درصدی استحکام باند در دنتین عمیق شود.
سیفکتور (C-Factor) و استرس باندینگ
• C-Factor به نسبت دیوارهای باند شده به دیوارهای باند نشده اشاره دارد. زمانی که این نسبت بالا باشد، میزان استرس روی لایه باند افزایش می‌یابد که می‌تواند باعث کاهش استحکام باند شود. • برای مقابله با این مسئله، استفاده از کامپوزیت فلو با مدول الاستیسیته پایین می‌تواند به توزیع بهتر استرس کمک کند.
استفاده از فایبرهای تقویت‌کننده
• استفاده از فایبر نشان داده شده که می‌تواند باعث کاهش استرس پلیمریزاسیون و میکرو لیکیج شود.
کاهش استحکام باند در طول زمان
• استحکام باند ممکن است در ۲۴ ساعت اول ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش یابد و بعد از یک سال مجدداً ۱۰ درصد کاهش پیدا کند.
مراحل رسیدن به باند حداکثری
• برای رسیدن به باند حداکثری در ناحیه پرفرال سیلزون باید به نکات زیر توجه کرد: • رعایت اصول صحیح آماده‌سازی دندان • استفاده از سیستم‌های باندینگ مناسب برای مناطق دنتین سطحی و عمقی
اهداف برداشت پوسیدگی‌های عمیق
• ایجاد پرفرال سیلزون شامل انامل، DEJ و دنتین سطحی نزدیک به DEJ است. • این ناحیه باید تمیز و درست آماده شود تا استحکام باند تا ۵۵ مگاپاسکال ایجاد شود. • اینر کریوس دنتین تا ۳۰ مگاپاسکال باند می‌دهد، در حالی که اوتر کریوس دنتین باید به طور کامل حذف شود.
مراحل عملی آماده‌سازی و باندینگ
• تست وایتالیتی پالپ: در ابتدا باید سلامت پالپ بررسی شود. • اگر پالپ وایتال باشد، کار ادامه می‌یابد. • ایزوله کردن دندان با استفاده از تکنیک‌های ایزولاسیون مانند رابر دام. • حذف ترمیم‌های قبلی و دسترسی به ضایعه پوسیدگی. • استفاده از کرج دیتکتور دای برای شناسایی محل‌های آلوده. • ایجاد پرفرال سیلزون با استفاده از فرز الماس. • غیرفعال‌سازی MMPها با کلرهگزیدین برای بهبود استحکام باند.
زمان بلوغ باندینگ
• بعد از اعمال سیستم باندینگ، باید ۳ تا ۲۴ ساعت زمان داده شود تا لایه باندینگ به حداکثر قدرت خود برسد.
سیستم‌های باندینگ و استفاده از کلرهگزیدین
• در سیستم‌های توتال اچ ۳ مرحله‌ای، کلرهگزیدین باید بعد از اسید اچ و شستشو اعمال شود. • در سیستم‌های سلف اچ ۲ مرحله‌ای، باید بعد از استفاده از کلرهگزیدین، پرایمر اعمال گردد.
نتیجه‌گیری
برای حداکثر کردن استحکام باند در ناحیه پرفرال سیلزون، باید از سیستم‌های باندینگ مناسب استفاده کرده و به نکات دقیق آناتومیک و بالینی توجه کرد. با رعایت اصول صحیح آماده‌سازی و زمان دادن به سیستم باندینگ برای بلوغ، می‌توان از استحکام باند مطمئن شد و ترمیم‌های بادوامی ایجاد کرد.
