زنده ماندن دندان بعد از روت کانال تراپی

روت کانال تراپی یکی از روش‌های متداول در دندانپزشکی است که معمولاً به منظور حذف درد یا عفونت و جلوگیری از کشیدن دندان انجام می‌شود. در این فرایند، پالپ دندان (بافت نرم درون دندان) حذف شده و دندان عملاً بدون حیات باقی می‌ماند. دندانی که پس از این پروسه زنده نیست، در معرض عفونت‌های بعدی قرار دارد و به تدریج تحلیل می‌رود.

تحقیقات جدید

اخیراً دانشمندان در حال توسعه یک پپتید هیدروژل هستند که می‌تواند پس از روت کانال تراپی، به رشد مجدد عروق خونی و پالپ دندان کمک کند. این تحقیق در نشست دویست و پنجاه و ششم انجمن شیمی آمریکا (ACS) ارائه شد و امید تازه‌ای برای بهبود روش‌های روت کانال فراهم کرده است.

دیدگاه محققان

دکتر کومار، محقق ارشد این پروژه، اشاره می‌کند که دندانی که پس از روت کانال باقی می‌ماند، در واقع دندانی مرده است و این امر با استانداردهای پزشکی پیشرفته امروزی چندان سازگار نیست. دندان‌های مرده بیشتر مستعد عفونت‌های بعدی هستند و در نهایت ممکن است به طور کامل از دست بروند. اما در این روش جدید، به جای استفاده از گوتا پرکا (ماده سنتی برای پر کردن کانال دندان)، از ماده‌ای استفاده می‌شود که هم تشکیل عروق خونی جدید (آنژیوژنز) و هم تکثیر سلول‌های بنیادی پالپ دندان (دنتینوژنز) را تحریک می‌کند. این نوآوری می‌تواند مسیر درمان روت کانال را تغییر دهد.

خبرهای خوب

هیدروژل جدید حاوی پپتیدهای پروتئینی است که نه تنها باعث رشد سلول‌ها می‌شود، بلکه آنها را برای ذخیره بلورهای کلسیم فسفات، یکی از اجزای اصلی مینای دندان، فعال می‌کند. این فناوری تاکنون روی حیواناتی مانند موش و سگ آزمایش شده و در صورت موفقیت، به زودی در حوزه درمان انسان‌ها نیز به کار خواهد رفت.

به این ترتیب، در آینده‌ای نزدیک، دندانپزشکان به جای کشتن پالپ دندان و حذف کامل آن، با استفاده از هیدروژل جدید می‌توانند عفونت را از بین برده و در عین حال بخش زیادی از پالپ دندان را حفظ کنند و به رشد بافت‌های جدید کمک کنند. این نوآوری، نویدبخش تحولی بزرگ در درمان روت کانال خواهد بود.