هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
فرول :
یک دندان عصب کشی شده و برایش پست و کور ساخته شده نیاز داریم که رستوریشن ،دندان را مثل یک حلقه ، بالای فینیشینگ لاین در بر بگیرد این مسئله باعث میشود به دلیل خاصیت وجینگ که دندان در معرض شکستن و خاصیت وجینگ پست و کور این حلقهای که دندان را در بر میگیرد مانع این مسئله می شود و اندازه اش یک و نیم تا ۲ میلیمتر است و فرول قسمتی از رستوریشن که دیواره عاجی را در بر میگیرد و فرول افکت ایجاد میکند.
طول فاصلهای که بین فینیشینگ لاین تا مرز بین core و دندان برسیم.اگر یک میلیمتر باشد دو برابر اثر محافظتی و مقاومت به شکست نسبت به حالتی که هیچ گونه فرولی نداشته باشیم و میزان حداقل قابل قبول یک و نیم تا ۲ میلیمتر است و هر چقدر هم که بیشتر باشد اثر حفاظتی بهتری دارد.
اگر دیوارههایی که باقی مانده ضخامتش کمتر از ۱ میلیمتر باشد، خیلی نازک و اثر حفاظتی مورد نیاز را ندارد و حداقل عرض ۱ میلیمتر باید باشد ،کمتر از ۱ میلی پذیرفته نیست اما 2 میلی متر حداقل قابل قبول است.
اگر پارشیال فرول استفاده کنیم خیلی بهتر از حالتی است که بدون فرول روی دندون روکش بذاریم. تک دیواره دندان رادر برابر شکست تقویت می کند.در دندان قدامی بالا ، اگر فقط دیواره پالاتال مانده باشد، خیلی بهتر از حالتی است که سه تا دیواره داشته باشیم ،به دلیل جهت نیرو ولی پالاتال را نداشته باشیم.دیوارهای که باقی مانده با توجه به جهت نیرو اهمیت زیادی دارد
دو تا فاکتور که نیروهای دندون قدامی و خلفی از هم متمایز میکنند : ۱- اندازه ۲-جهت نیروها
-دندان های قدامی نیروهای غیر محوری و non axial تحمل میکنند دندان خلفی نیروهای عمودی را تحمل میکنند.
نیروهای غیرگزیال قدرت تخریبی بیشتری دارند .
برای بقای رستوریشن طراحی اکلوزال سطح اکلوزال اهمیتش از طراحی و نوع پست بیشتر است و اگر طراحی انجام نشود نیروهای لترالی زیاد و اثر تخریبی بیشتر می شود پس در دندانهای قدامی و خلفی نباید به هم تعمیم داد زیرا شرایط و نیروهایی هم که تحمل میکنند متفاوت است.
وجود فرول در حد یک و نیم تا دو میلیمتر روی دندان سالم اهمیتش بیشتر از نوع پست و طراحی آن است .اگر پست به ریشه باند شود ، ریشه را تقویت میکند.در فایبر پست ها نسبت به پست فلزی اگر دچار failure شویم احتمال ترمیم بیشتر است
ماده ی کور از ضخامت فرول اهمیتش بیشتر است،اگر از ماده ی باند شونده استفاده شود باعث تقویت و افزایش استحکام می شود.طبقه بندی دندان های تک ریشهای که عصب کشی شدند بر اساس میزان ساختاری از دندانی که بالای لثه است
۱- وقتی که بافت کرونالی به اندازه کافی داریم
2-نیاز به کور دارند
۳-دندان ساختار کرونالی ندارد
۴- شکستگیهای عمیق دارد
۵ -مشکلات پریودنتال دارد
۱- ارتفاع دیواره :بعد از تراش ،حداقل ارتفاع باید ۲ میلیمتر باشد تا دیواره ارزش فرولی داشته باشد و اگر کمتر باشد اهمیتی ندارد.
۲- ضخامت : فرول زمانی ارزش دارد که ضخامتش حداقل یک میلیمتر باشد
۳-تعداد دیوارههای دنتینی باقیمانده و محل آن ها
۴- بردارهای لترالی نیرو : این نیروها لایت یا heavy هستند و میزان جهت نیروها اهمیت زیادی دارد
-ریسک فیلر چه استراکچرال یا مکانیکال وجود ندارد
-ارتفاع دیوارههای دنتین بعد از تراش بیشتر از ۲ میلیمتر
-دیوارها در اطراف دندان دور تا دور باقی مانده
-حداقل ضخامت این دیوارهها یک میلیمتر
حالت اول :در یکی از دیوارههای پروگزیمال یا فرول نداریم یا فرول Compromised ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر و ضخامت کمتر از یک میلیمتر باشد.
حالت دوم : دو دیوارهی پروگزیمال این مشکل داشته باشد ولی در دندانی که تحت نیروی لایت قرار گیرد.
دو حالت دارد:
۱-دندان تحت نیروهای لترالی شدید و فرول دو دیواره ی پروگزیمال کامپرومایز باشد.
۲- نیروهای لترالی لایت اما به جای دیواره پروگزیمال یا دیواره باکالی کامپرومایز یا لینگوالی یعنی اگر باکالی یالینگوالی فرولش کامپرومایز باشد، حتی اگر نیروها لایت باشد.
یکی از دیوارههای باکال یا لینگوال کامپرومایز ولی دندان تحت نیروهای لترالی شدید.
هر دو دیواره ی باکال و لینگوال کامپرومایز
اگر دندان دو دیواره مجاور هم دارد یا اینکه دندان فقط یک دیواره یعنی یک فرول داشته باشد
فرول نداریم در این حالت دندان غیر قابل ریستور کردن است
نکته :باید درمانی انجام دهیم بر اساس اینکه این فرولی که دارد در کدام کتگوری دندان است انجام شود.
گایلاینهای فرول
۱-عرض دنتین باقی مانده:
برای رستوریشن تمام سرامیک ،حداقل عمق تراش 1/5میلیمتر باشد.
این مدل تراش ، دندان را درنقطهای که فشار بیش از حد و ناحیه کریتیکالی هست ،ضعیف میکند.
در اماده سازی اینله و آنله آماده سازی بیشترین میزان ضخامت دنتین نسبت به متال سرامیک باقی می ماند.متال سرامیک اگر تراش داده شود: میزان دنتین باقی مانده بیشتر از All ceramic است . هر چه تراش بیشتر ، ضخامت دنتین کمتر ،پروگنوز پایین تر است .در بیماران جوان ، پالپ بزرگتر و دیواره های دنتین ضعیف ترو تراش را تغییر میدهیم.
در دیواره ای که زیبایی اهمیت کمتر ،مثلاً در ناحیه پالاتال و ناحیه ای که زیبایی اهمیتی ندارد مانند پروگزیمال ها،تراش را کانزرواتیو با عمق کمتر می دهیم.در پالاتال ،اگر لازم باشد دیواره فلزی کر فلزی یاسرامیکی نازک ضخامت حفظ میشود پروگنوزخیلی کاهش پیدا نکند .در دندان با دیواره های نازک بعد از عصب کشی کنیم و ایجاد فضای پست باید از آماده سازی این دندانها برایکراون یا حتی پست اجتناب کرد باید تراش کمتر داد.
اگر فرول ۳۶۰ درجه باشه خیلی خوب است اما جهت نیروها در دندانی که فرولش کامل نباشد :
بیشتر اکلوزال جینجوال و باکال لینگوالی و اگر یکی از دیواره های پروگزیمال نداشته باشد ، چالش برانگیز نیست
نیروی اکلوز جینجیوال نداریم و نیروها به شکل باکال لینگوالی وارد میشوند.در قدام بالا ،دیواره پالاتال یا لینگوال مهم است.در قدام پایین ،نیرو از سمت باکال وارد میشود ، دیواره باکالی مهم است.در همه ی حالت ها benefit و ریسک را در نظر بگیرید.
همه ی دندان ها یک مدل نیرو رو تجربه نمیکنند و به اوکلوژن بیمار، سطح اکلوزال و موقعیت در قوس بستگی دارد
در اوکلوژن نرمال نیروهایی عمودی تحمل میکنند و نیروی لترال کمتر وارد میشود ،اما در گروپ فانکشن و زمانی که ارتفاع کاسپ بلند،نیروهای لترالی هم وارد میشود.در حالتی که از دست رفتگی شدید ساختارهای بین دندان را داریم ولی دیوارهای باکالی و لینگوالی ضخیم هست توصیه میشود ،تراش در جهتی که دیوارههای باکال و لینگوال تا حد امکان حفظ کند.در نواحی پروگزیمال در حد خیلی کم از جانکشن کر و دندان بگذرد ولی به بایولوجیکال ویدز تجاوز نکندواگر نیرو شدید باشد، یا پیش بینی کنیم نیروی لترال شدید باشد ،باید فرول در نواحی پروگزیمالی هم در نظر گرفت و جراحی لثه هم بررسی میشود.برای رستوریشن های پارشیل کاوریج ،اگر بعد از تراش، دیواره های باکال و لینگوال کمتر از یک میلیمتر ضخامت پیدا کند ، آنله و اندو کراون توصیه می شود .
در مورد نیروها ، بین مولرها و دندان های قدامی،در پرمولرهای مندیبل یک مشکل مشخص کاسپ لینگوال کوچک و هنگام تراش از دست میرود و دیواره لینگوال نازک میشود و قسمت لینگوال پریمولرهای پایین را مینیمالی تراش داد.اگر از دست برود خیلی نباید نگران شد، پرمولر های پایین نیرویی که وارد میشود ،بیشتراز سمت باکال و دیواره می باشد .باکالی اهمیت خیلی زیادی در پرمولر فک پایین دارد.
برعکس است و نیرویی بیشتر از سمت لینگوال به سمت باکال وارد می شود و کاسپ های باکال هم خیلی بلند هستند.پرمولر های مگزیلا در ناحیه زیبایی هستند و برای تراش و رستوریشن reduction باکالی زیادی نیاز دارد طرح درمانهایی که تراش کمتری نیاز دارند.
در قدامی بالا تحت نیروهای پالاتال هستند و دندان های مگزیلاری ،تحت نیروی لترالی شدید در حالتی که دیپ بایت باشد ،تراش سنگین ندادن در قسمت لینگوالی توصیه می شود و در ناحیه باکال با یک رسنوریشن زیبا تراش عمیق تر و در سمت پالاتال تراش حداقلی انجام شود .
برای کراون استتیک تراش باکال زیاد است و در تراش دندان نرمال حداقل ۲ میلیمتر ارتفاع فرول را خواهیم داشت و آناتومی ریشهها هم مهم است. در پرمولر ها ریشه کونیکال یا بایفورکیشن ، دنتین باقی مانده کمتر شود.کور خارج شود پوسیدگی برداشته شودو با توجه به دیوارهها طرح درمان داده شود.