نکات ایمنی برای پیشگیری از کاهش شنوایی در دندانپزشکان

دندانپزشکان در معرض صدای هندپیس‌ها و جرم‌گیرهای اولتراسونیک هستند که سطوحی بین 60 تا 99 دسی‌بل تولید می‌کنند. در حالی که این سطح از صدا خطر کم‌تری برای کاهش شنوایی دارد، مواجهه طولانی‌مدت می‌تواند منجر به کاهش شنوایی حسی-عصبی شود. همان‌طور که به بیماران خود توصیه می‌کنید که برای پیشگیری از بیماری‌های دهان و دندان مسواک بزنند و نخ دندان بکشند، می‌توانید همین رویه را در پیش گرفته و برخی اقدامات پیشگیرانه برای حفظ شنوایی خود انجام دهید.

کاهش شنوایی حسی-عصبی قابل بازگشت نیست، اما قابل پیشگیری است. در یک مطب دندانپزشکی، مواجهه با تجهیزات پر سر و صدای فرکانس بالا اجتناب‌ناپذیر است، بنابراین پیشگیری کلید محافظت و حفظ شنوایی شماست.

علائم و علل این خطر شغلی را بشناسید و نکات ساده و منطقی پایان مقاله را برای پیشگیری از کاهش شنوایی قبل از شروع آن دنبال کنید.

علائم

کاهش شنوایی حسی-عصبی باعث کاهش شدت صداهای گفتاری و دیگر صداها، اعوجاج صدا و دشواری در درک صداهای پیچیده می‌شود. شنیدن صداهای زیر به‌ویژه دشوار است و تلفظ حروفی مانند “س”، “ف” و “ز” ممکن است به‌کلی شنیده نشود. علاوه بر این، ممکن است شنیدن مکالمه در یک اتاق پر سر و صدا یا محیطی با صدای پس‌زمینه دشوار باشد. در برخی موارد، کاهش شنوایی ممکن است با وزوز گوش (زنگ زدن، وزوز یا صداهای دیگر در گوش) همراه باشد. شدت کاهش شنوایی ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشد.

علل

کاهش شنوایی حسی-عصبی یکی از انواع مختلف کاهش شنوایی است. این معمولاً به دلیل آسیب به سلول‌های مویی در حلزون گوش (کورت) رخ می‌دهد. این سلول‌های مویی ممکن است در اثر داروها، عفونت‌ها یا ضربه به گوش آسیب ببینند، اما یکی از دلایل شایع، آسیب ناشی از صداهای بلند با شدت بیش از 90 دسی‌بل است. صداهای بلند که به‌طور مکرر یا منظم و در طی سالیان شنیده می‌شوند، می‌توانند به تدریج به این سلول‌های مویی آسیب برسانند.

یک عامل مهم که هر دندانپزشکی باید در نظر داشته باشد این است که شما در طول روز برای مدت ۱۵ تا ۴۵ دقیقه و چندین بار در روز، طی سالیان متوالی در معرض صدای تجهیزات دندانپزشکی قرار دارید. اگرچه سطح صدای ۹۰ تا ۹۹ دسی‌بل که از برخی از تجهیزات دندانپزشکی تولید می‌شود، ممکن است خطر نسبتاً کمی برای شنوایی داشته باشد، اما مواجهه روزانه با این سطح صدا طی سال‌ها می‌تواند به سلول‌های مویی در حلزون گوش آسیب برساند. به‌طور کلی، قرار گرفتن در معرض صداهای بین ۸۵ تا ۹۰ دسی‌بل برای مدت هشت ساعت یا بیشتر می‌تواند مضر باشد. تشخیص الگوی کاهش شنوایی حسی-عصبی معمولاً از طریق تست شنوایی‌سنجی (آدیومتری) انجام می‌شود.

نکاتی برای پیشگیری از کاهش شنوایی ناشی از صدا

• هنگام استفاده از تجهیزات دندانپزشکی، از گوش‌گیر یا هدفون‌های حذف‌کننده نویز (روی گوش) استفاده کنید.
• هنگام خرید تجهیزات دندانپزشکی، میزان صدای تولیدی آنها را به عنوان یکی از عوامل مهم در تصمیم‌گیری خود در نظر بگیرید.
• شنوایی خود را آزمایش کنید تا وضعیت پایه‌ای شنوایی‌تان مشخص شود.
• به‌طور منظم شنوایی خود را بررسی کنید تا مشکلات احتمالی به‌درستی تشخیص داده شده و از مداخلات زودهنگام بهره‌مند شوید.

با رعایت این نکات ساده می‌توانید از کاهش شنوایی پیشگیری کرده و شنوایی خود را برای سال‌های آینده حفظ کنید.