مقایسه دستکش های نیتریل، وینیل و لاتکس

دستکش لاتکس

دستکش‌های لاتکس از مایعی شیری‌رنگ که از درختی به نام Hevea Brasiliensis استخراج می‌شود، تولید می‌شوند. اولین استفاده از این دستکش‌ها به سال ۱۸۸۹ بازمی‌گردد، زمانی که صنعت بهداشت و درمان به‌طور جدی استفاده از دستکش‌های جراحی را آغاز کرد. برای آسان‌تر کردن پوشیدن این دستکش‌ها، روش‌هایی مانند خیس کردن یا استفاده از پودرهای مختلف به کار گرفته شد. این پودرها شامل کربنات کلسیم، پودر تالک و محصولات نشاسته‌ای بودند. یکی از اولین روان‌کننده‌ها، ماده‌ای به نام لیکاپدیم بود که نزدیک به چهار دهه استفاده می‌شد، اما به دلیل اثرات مضر، کنار گذاشته شد و جای خود را به پودر تالک داد. این پودر نیز بعدها به دلیل عوارضی مانند چسبندگی و گرانولوما (التهاب مزمن) به مرور حذف شد. در سال ۱۹۷۴، از پودر آرد ذرت به عنوان جایگزینی ایمن و غیرقابل جذب برای استفاده در دستکش‌های لاتکس استفاده شد و دستکش‌ها به دو نوع پودری و غیرپودری تقسیم شدند.

کاربرد دستکش لاتکس

این دستکش‌ها برای محیط‌های آشپزی، آزمایشگاهی و معاینات دقیق بسیار مناسب هستند. علی‌رغم اینکه برخی از افراد ممکن است به دستکش‌های لاتکس واکنش‌های آلرژیک نشان دهند، این دستکش‌ها به دلیل انعطاف‌پذیری و استحکام بالایشان بسیار پرکاربرد هستند. دستکش‌های لاتکس به پزشکان و جراحان اجازه می‌دهد تا با دقت بیشتری کار کنند. استفاده از دستکش‌های لاتکس در جراحی‌ها قدمتی بیش از صد سال دارد.

مشکلات استفاده از دستکش لاتکس

حساسیت‌های مختلفی ممکن است در اثر استفاده مداوم از دستکش‌های لاتکس بروز پیدا کنند. علائم خفیف شامل خشکی، خارش و قرمزی پوست است. حساسیت‌های شدیدتر ممکن است به صورت علائمی مانند آبریزش بینی، قرمزی چشم‌ها، کهیر و خارش شدید نمایان شوند.

دستکش وینیل

دستکش‌های وینیل از ماده‌ای مصنوعی به نام پلی‌وینیل کلراید ساخته می‌شوند که آن‌ها را به گزینه‌ای اقتصادی‌تر و کمتر حساسیت‌زا نسبت به دستکش‌های لاتکس تبدیل کرده است. این دستکش‌ها کشسانی بیشتری دارند اما مانند دستکش‌های لاتکس به دست نمی‌چسبند. دستکش‌های وینیل ضخیم‌تر و گشادتر از دستکش‌های لاتکس بوده و در برابر اسیدها، قلیاها و الکل‌ها مقاومت خوبی دارند.

کاربرد دستکش وینیل

این دستکش‌ها معمولاً در محیط‌های تمیزکاری، نقاشی، مونتاژکاری و آزمایشگاهی استفاده می‌شوند. در دندانپزشکی نیز به دلیل اینکه سولفور موجود در دستکش‌های لاتکس ممکن است در فرآیند قالب‌گیری اختلال ایجاد کند، از دستکش‌های وینیل استفاده می‌شود.

دستکش نیتریل

دستکش‌های نیتریل در اواسط دهه ۱۹۹۰ از ترکیبی از اکریل، نیتریل و بوتادین مونومر تولید شدند. این دستکش‌ها مقاومت شیمیایی بیشتری نسبت به لاتکس دارند و گزینه مناسبی برای افرادی هستند که به لاتکس حساسیت دارند. نیتریل مقاوم‌تر از لاتکس و وینیل است و در برابر پارگی و مواد شیمیایی عملکرد بهتری دارد. همچنین این دستکش‌ها از نظر عمر مفید و راحتی برتری دارند.

کاربرد دستکش نیتریل

دستکش‌های نیتریل بیشتر در محیط‌های آزمایشگاهی، شیمیایی و آشپزی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به دلیل کاهش خطر حساسیت به لاتکس، اکثر آزمایشگاه‌ها دستکش‌های نیتریل را جایگزین دستکش‌های لاتکس کرده‌اند.

جمع‌بندی

دستکش‌های وینیل به دلیل اینکه حساسیت‌زا نیستند و از مواد مصنوعی ساخته می‌شوند، جایگزین مناسبی برای دستکش‌های لاتکس آلرژی‌زا هستند. این دستکش‌ها ضخیم‌تر و گشادتر از دستکش‌های لاتکس و نیتریل هستند و در محیط‌های عمومی و کارهایی که نیاز به دقت لمسی ندارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در مقایسه، دستکش‌های نیتریل در برابر سوراخ شدن و مواد شیمیایی مقاوم‌تر بوده و کشسانی بیشتری دارند. با این حال، الاستیسیته لاتکس طبیعی همچنان بهتر از هر دو نوع است. نیتریل به دلیل ضدحساسیت بودن و مقاومت بالای آن در برابر مواد شیمیایی، یکی از بهترین گزینه‌ها برای مصارف پزشکی است.

دستکش‌های نیتریل با درجه پزشکی، بدون لاتکس هستند و احتمال بروز حساسیت را کاهش می‌دهند. آنها ضخیم‌تر و مقاوم‌تر از دستکش‌های وینیل و لاتکس بوده و به دلیل طراحی نرم و چسبناک خود، به چابکی و مهارت کاربر کمک می‌کنند.

خرید انواع دستکش از ویدنت