دنتکست 73- Decoupling with time

در این قسمت از DentCast، ما به Direct Decoupling Technique خواهیم پرداخت، که به‌طور ویژه در روش‌های پر کردن مستقیم با کامپوزیت مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تکنیک‌ها به ما کمک می‌کنند تا خصوصیات رستوریشن‌های مستقیم را تا حد امکان مشابه رستوریشن‌های غیرمستقیم Biomimetic کنیم.

1. Decoupling Time

یکی از اصول این تکنیک‌ها، Decoupling Time است. در رستوریشن‌های مستقیم، ما باید Hierarchy of Bondability را خنثی کنیم. به‌طور خاص، در روش‌های اولیه این چالش، واژه “Decoupling” توسط Wilson و همکارانش در سال 2002 معرفی شد. آن‌ها اولین تلاش‌ها را برای حل این مشکل انجام دادند.

2. Separation Technique

تکنیک Separation در ابتدا برای جلوگیری از حساسیت‌های دندانی در رستوریشن‌های مستقیم کلاس 2 طراحی شد. این روش به‌وسیله قرار دادن لایه‌های جداکننده به‌صورت دائمی میان لایه‌های کامپوزیت، در عمق حفره‌ها صورت می‌گیرد. این تکنیک در کاهش حساسیت‌های بعدی موثر است، ولی ممکن است باعث تغییر در ویژگی‌های Biomechanical رستوریشن و شکستن زودهنگام دندان شود.

3. SRDC Protocol (Stress Reducing Direct Composite Layering)

در سال 2002، Dery Prey و همکارانش پروتکل SRDC را معرفی کردند که هدف آن کاهش حساسیت‌های بعدی پس از پر کردن دندان است. در این پروتکل، دنتین و انامل به‌عنوان دو سابسترای جداگانه مورد ترمیم قرار می‌گیرند. این پروتکل شامل سه مرحله است:

•   مرحله اول: جایگزینی انامل از دست رفته
•   مرحله دوم: استفاده از کامپوزیت فلوئول در عمق حفره
•   مرحله سوم: بازسازی پروگزیمال و باکال

4. مزایای و معایب روش SRDC

مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از لایه‌های نازک‌تر در عمق حفره موجب افزایش استحکام باند و کاهش استرس می‌شود. این روش به‌ویژه در جلوگیری از ایجاد مشکلاتی نظیر میکرو لیکیج و شکستگی‌های زودهنگام موثر است.

5. Fiber Polyethylene in Decoupling

استفاده از Fiber Polyethylene یکی از روش‌های دیگر Decoupling است. این تکنیک به‌ویژه در کاهش استرس وارده به Hybrid Layer Dentin مؤثر است. به‌کارگیری لایه‌های Fiber Polyethylene در ضخامت‌های نازک میان لایه‌های کامپوزیت، کمک می‌کند تا استرس انتقالی به لایه‌های هیبرید کاهش یابد.

6. Impact of Time on Strength

پروسه‌های Decoupling نیاز به زمان بیشتری برای تکمیل دارند، اما این زمان اضافی باعث می‌شود که لایه Hybrid Dentin به‌طور کامل مستحکم شود. این امر در نهایت باعث افزایش طول عمر رستوریشن‌های کامپوزیتی می‌شود. با استفاده از پروتکل‌های Biomimetic, می‌توان عمر رستوریشن‌های بزرگ را به بیش از 20 سال افزایش داد.

7. Results of Recent Studies

مطالعات اخیر نشان داده‌اند که استفاده از پروتکل‌های Biomimetic باعث کاهش Shallow Fillers (مانند چیپینگ انامل) و حذف فیلرهای عمقی مرتبط با دنتین و Vitality Pulp می‌شود. این روش‌ها به‌ویژه در جلوگیری از پوسیدگی مجدد و شکستگی‌های ناشی از استرس پلیمریزاسیون بسیار موثر هستند.

این تکنیک‌ها در راستای Dentistry Biomimetic و Optimizing Bonding به ما کمک می‌کنند تا رستوریشن‌هایی با استحکام بالاتر و عمر طولانی‌تر ایجاد کنیم، که ویژگی‌های دندانی طبیعی را در تمام جهات شبیه‌سازی می‌کنند.