دنتکست 110-111-112-ZERO BONE LOSS IMPLANT

📘 کانسپت Zero Bone Loss در ایمپلنت

🎯 مقدمه
• تعریف: رویکرد نوین درمانی برای حذف کامل تحلیل استخوان اطراف فیکسچر ایمپلنت.
• معرفی‌کننده: دکتر توماس لینکویچز.
• هدف: رساندن تحلیل استخوان به صفر با رعایت اصول علمی و بالینی.

⸻

🏆 اهداف آموزشی
1. آشنایی با اصول Zero Bone Loss.
2. بررسی عوامل مؤثر بر تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت.
3. روش‌های پیشگیری از کامپلیکیشن‌های ایمپلنت.
4. تکنیک‌های بهینه در ساخت و نصب پروتز ایمپلنت.

⸻

📍 فصل اول: اصول Zero Bone Loss

دو جنبه اصلی درمان:
1. بخش جراحی
• تکنیک‌های جراحی بهینه.
• انتخاب محل مناسب کاشت.
• مدیریت بافت‌های اطراف.
2. بخش پروتزی
• طراحی و ساخت پروتز مناسب.
• انتخاب مواد بایوکامپتیبل.
• تکنیک‌های سمان‌گذاری.

نکته: بی‌توجهی به هر بخش = احتمال شکست درمان.

⸻

🦷 فصل دوم: عوامل پروتزی مؤثر بر ثبات استخوان

چهار عامل کلیدی:
1. نوع نگهداری پروتز
• سمنت ریتین (Cement Retained)
• اسکرو ریتین (Screw Retained)
2. پروفایل خروجی (Emergence Profile)
• شکل و انحنای زیرلثه.
3. جنس مواد زیر لثه
• تیتانیوم، زیرکونیا، سرامیک.
4. جنس مواد بالای لثه
• مواد بایوکامپتیبل.

رویکرد صحیح: توجه همزمان به تمام موارد.

⸻

⚠️ فصل سوم: مشکل سمان باقی‌مانده
• عوارض: پری‌ایمپلنتایتیس حاد، مزمن، تحلیل استخوان.
• عوامل مؤثر:
• موقعیت مارژین:
• بالای لثه: کنترل و تمیز آسان.
• 1–1.5 میلی زیر لثه: حد مطلوب.
• 1.5 میلی زیر لثه: خطر بالا.
• نوع اباتمنت:
• استاندارد: احتمال سمان باقی بیشتر.
• کاستوم: کنترل بهتر.
• آندرکات: بیشتر آندرکات = سمان باقی بیشتر.
• واکنش‌های بافتی: حاد، مزمن، یا بدون واکنش (بسته به فاصله از استخوان و سابقه بیماری).

⸻

🛡 فصل چهارم: پیشگیری از سمان باقی
• تکنیک‌های کمکی: استفاده از Retraction Cord، رپلیکای سیلیکونی، Rubber Dam، کاهش حجم سمان.
• محدودیت‌ها: هیچ روش 100٪ مؤثر نیست، پیچیدگی و نیاز به تجربه بالا.
• اباتمنت کاستوم:
• مزایا: کنترل دقیق مارژین، حذف آندرکات، بهبود Emergence Profile، کاهش سمان باقی.

⸻

🔩 فصل پنجم: پروتزهای اسکرو-سمنت (Hybrid)
• مزایا:
1. حذف کامل سمان باقی (سمان‌گذاری خارج دهان).
2. قابلیت بازیابی و تعمیر.
3. انطباق بهتر و کاهش تنش.
• پروتکل اجرا: تمیزکاری، عدم سندبلاست تای‌بیس، پوشاندن مجرای پیچ با تفلون، سمان رزینی خودچسب، حذف اضافات و پالیش.

⸻

🛠 فصل ششم: تای‌بیس (Ti-Base)
• انواع:
• Engaging (هگزدار): پروتز تک واحدی، ضدچرخش.
• Non-Engaging (بدون هگز): پروتز چندواحدی، کاهش تنش.
• کاهش تنش باقی: استفاده از Non-Engaging، کوتاه کردن هگز در صورت لزوم، تقسیم پروتز بزرگ، عدم عبور از میدلاین.

⸻

🧪 فصل هفتم: مواد و بایوکامپتیبیلیتی
• زیر لثه: 1. تیتانیوم، 2. زیرکونیا، 3. سرامیک.
• بالای لثه: زیرکونیا (مقاوم و زیبا)، لیتیوم‌سیلیکات، سرامیک‌های تقویت‌شده.
• انتخاب سمان: رزینی با MDP، کنترل ضخامت، عدم سندبلاست تای‌بیس.

⸻

🌱 فصل هشتم: مدیریت بافت نرم
• با پروتز موقت: فرم‌دهی تدریجی، کنترل مارژین، کاهش فشار → زمان و هزینه بیشتر.
• بدون پروتز موقت: زمان کمتر، هزینه کمتر، تماس مستقیم مواد بایوکامپتیبل → کنترل کمتر فرم نهایی.
• توصیه: قدام = پروتز موقت / خلف = امکان حذف پروتز موقت.

⸻

📌 خلاصه نکات کلیدی
1. رویکرد جامع: جراحی + پروتزی.
2. پیشگیری از سمان باقی = اولویت اول.
3. انتخاب مواد بایوکامپتیبل.
4. طراحی دقیق Emergence Profile و مارژین.
5. استفاده از پروتزهای اسکرو-سمنت در موارد مناسب.

⸻

🏥 توصیه‌های عملی برای کلینیسین
• استفاده از اباتمنت کاستوم.
• کنترل مارژین در محدوده دسترسی.
• انتخاب مواد بایوکامپتیبل برای زیرلثه.
• تقسیم پروتز بزرگ به بخش‌های کوچک.
• اجتناب از مارژین عمیق (>1.5 میلی زیر لثه).
• آموزش مداوم، تجهیزات دقیق، همکاری جراح و پروتزیست، پیگیری بیمار.