تشخیص پوسیدگی ثانویه به وسیله ی مادون قرمز

ارزیابی دقیق پوسیدگی از نظر عمق و شدت، کلید تصمیم‌گیری دندانپزشک و ارائه طرح درمانی مناسب است. اخیراً محققان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو (UCSF) برای نخستین بار از امواج مادون قرمز با طول موج کوتاه (SWIR) و تصویربرداری حرارتی برای تشخیص دقیق پوسیدگی‌های ثانویه بهره برده‌اند.

در سال‌های اخیر، استفاده از مواد ترمیمی هم‌رنگ دندان و رادیواپک برای ترمیم دندان‌های پوسیده به افزایش پوسیدگی‌های ثانویه منجر شده است. دلیل این امر، عدم تطابق مناسب باندینگ مواد ترمیمی با ساختار دندان است که به باکتری‌ها اجازه می‌دهد مایعات و اسیدها را به اینترفیس دندان و مواد ترمیمی نفوذ دهند، و این به دمینرالیزاسیون و پوسیدگی مجدد دندان‌های ترمیم‌شده منجر می‌شود. به همین دلیل، دندانپزشکان مجبورند زمان بیشتری را صرف جایگزینی ترمیم‌های ناموفق کنند. روش‌های تشخیصی سنتی که بر حس لامسه با اکسپلورر و معاینه بصری بر اساس بافت و رنگ متکی هستند، معمولاً ذهنی و غیرقابل اعتمادند. همچنین در حال حاضر، هیچ فناوری تصویربرداری استانداردی برای تشخیص دقیق پوسیدگی‌های دندانی با حساسیت و دقت بالا وجود ندارد.

در هر دو روش تصویربرداری، دندان با هوا خشک می‌شود تا میزان از دست رفتن مایعات و فعالیت ضایعات مشخص گردد. ضایعات فعال، در مقایسه با پوسیدگی‌های متوقف‌شده و دندان‌های سالم، نفوذپذیری بیشتری دارند. از این طریق، با تغییر در بازتاب امواج SWIR و خشک‌شدن دندان، می‌توان پوسیدگی فعال را تشخیص داد. تصویربرداری حرارتی نیز به تغییرات دمای سطح دندان وابسته است و از آن برای ارزیابی میزان آب منتشرشده از ضایعات فعال در طی تبخیر استفاده می‌شود.

به دلیل وجود لایه‌های متخلخل در پوسیدگی‌های فعال، تصویربرداری حرارتی با امواج SWIR می‌تواند به تشخیص این نوع پوسیدگی در دندان‌های خشک‌شده کمک کند. این روش الگوهای نوری متفاوتی نسبت به دندان‌های سالم و پوسیدگی‌های متوقف‌شده ایجاد می‌کند.

برای ارزیابی دقت و قابلیت اطمینان SWIR و تصویربرداری حرارتی در تشخیص ضایعات فعال، نتایج این روش‌ها با اندازه‌گیری‌های انجام‌شده توسط توموگرافی انسجام نوری (OCT) مقایسه شد. OCT از مادون قرمز نزدیک برای تولید تصاویر سه‌بعدی با وضوح بالا استفاده می‌کند. نتایج نشان داد که SWIR در تشخیص پوسیدگی ثانویه سطح کرونال بهتر عمل کرد. در حالی که تصویربرداری حرارتی توانست شکاف‌ها و میکرولیکیج‌های بین مواد ترمیمی کامپوزیت و دندان را به خوبی شناسایی کند، اما در برخی موارد نتایج نادرست ارائه داد، به ویژه در آناتومی پیچیده اکلوزال و اینترفیس‌هایی که آب را حفظ می‌کنند و با فرآیند دهیدراتاسیون حرارتی تداخل دارند. در مقابل، SWIR کمتر تحت تأثیر این مشکلات قرار گرفت و توانست با کنتراست بالا مواد ترمیمی، ساختار دندان سالم و ضایعات را از هم تفکیک کند.

به طور کلی، تصویربرداری SWIR توانست نفوذپذیری ترمیم‌ها را با دقتی مشابه OCT ارزیابی کند، حتی در شرایط ضایعات پیچیده. این نتایج پتانسیل بالای روش بازتاب SWIR و OCT را برای تشخیص بالینی پوسیدگی‌های ثانویه نشان می‌دهد.

 تضمین سلامتی و دقت دندانپزشک و راحتی بیمار :لینک خرید پکیج ارگونومیک دندانپزشکی