دنتکست 56-57-58ادامه ی آماده سازی دندان برای Overlay

راهنمای گام به گام پروتکل کلینیکی برای اجرای Overlay دندان:

1. -ارزیابی بایومکانیکی دندان (Biomechanical Analysis)
   پیش از هرگونه مداخله، باید ارزیابی دقیقی از وضعیت بایومکانیکی دندان انجام شود. این ارزیابی شامل بررسی پوسیدگی‌های موجود، restorationهای قبلی و استفاده از radiography و مشاهده مستقیم است. هدف این است که تعیین شود آیا پس از برداشتن پوسیدگی‌ها و restorationهای قبلی، دندان با ریسک exposure مواجه می‌شود یا خیر. همچنین باید تشخیص داد که آیا نیاز به درمان direct یا indirect است و اینکه آیا cusp‌ها نیاز به پوشش دارند یا خیر.
2. -ارزیابی Margin و Biological Width
   قبل از هرگونه اقدام، باید margin دندان مورد بررسی قرار گیرد تا مشخص شود آیا به biological width تجاوز می‌کند یا خیر. اگر margin دندان به این ناحیه تجاوز کند، یکی از راه‌های پیشنهادی جراحی افزایش طول تاج (Crown Lengthening) است. همچنین، می‌توان از روش جایگزین Deep Margin Elevation (DME) استفاده کرد، که با استفاده از composite، لبه‌های عمیق دندان را به سطح بالاتر منتقل می‌کند تا ایزولاسیون و قالب‌گیری راحت‌تر انجام شود.
3. -تأثیر DME بر عملکرد کلینیکی
   مطالعات مختلفی روی روش DME انجام شده است. در برخی از تحقیقات، بعد از ۱۲ ماه مشاهده شده که دندان‌هایی که تحت این روش قرار گرفته‌اند، در صورتی که فاصله margin آنها کمتر از ۲ میلی‌متر با استخوان باشد، Bleeding on Probing (BOP) بیشتری را نشان می‌دهند. با این حال، تحقیقاتی نیز وجود دارند که ادعا می‌کنند واکنش لثه به این marginهای اصلاح‌شده مشابه دندان‌هایی است که فاقد restoration هستند. لذا، توصیه می‌شود که قبل از انجام DME، فاصله ۱.۵ تا ۲ میلی‌متر به دقت بررسی شود و در صورت نیاز به جراحی Crown Lengthening نیز فکر شود.
4. -بررسی ترک‌ها و نواحی سایش (Cracks and Wear Facets)
   در مرحله بعدی، باید دندان از نظر وجود ترک‌ها و fractureها مورد بررسی قرار گیرد، زیرا این نواحی از استحکام کمتری برخوردارند. همچنین، وجود wear facet‌ها نشان‌دهنده فشار اکلوژنی بالا بر دندان است و در این موارد، نیاز به کوتاه کردن cusp‌ها مطرح می‌شود.
5. -تحلیل نیروهای وارده بر دندان (Occlusal Force Analysis)
   برای موفقیت در درمان، باید نیروهایی که به دندان وارد می‌شوند به دقت تحلیل شوند. این شامل بررسی muscle function، عادات parafunctional، شدت و محل contact points است. این تحلیل به تشخیص دقیق نیروهای واردشده به cusp‌ها و سایر قسمت‌های دندان کمک می‌کند.
6. -ایزولاسیون با رابردم (Rubber Dam Isolation)
   یکی از مهم‌ترین مراحل قبل از آغاز تراش و آماده‌سازی دندان، ایزولاسیون صحیح دندان با Rubber Dam است. این ایزولاسیون از همان ابتدا انجام می‌شود تا علاوه بر بهبود دید دندانپزشک، کیفیت و دقت درمان نیز افزایش یابد.
7. -آماده‌سازی دندان (Tooth Preparation)
   پس از برداشتن تمام restorationها و بافت‌های آلوده، دندان مجدداً از نظر بایومکانیکی ارزیابی می‌شود. ضخامت و کیفیت cusp‌ها، پشتیبانی مینای دندان توسط دنتین و وجود crackها مورد بررسی قرار می‌گیرد. Cuspهایی که مینای آنها به وسیله دنتین پشتیبانی نمی‌شود، باید کوتاه شوند تا از وارد شدن نیروهای tensile به آنها جلوگیری شود و نیروهای وارده به نیروهای فشاری تغییر یابند.
8. -تکنیک Immediate Dentin Sealing (IDS)
   پس از انجام آماده‌سازی، از تکنیک Immediate Dentin Sealing (IDS) برای حفاظت از dentin و جلوگیری از ایجاد حساسیت استفاده می‌شود. در این مرحله، از bonding با کیفیت استفاده می‌شود و پس از polymerization، با flowable composite، هرگونه undercut را مسدود می‌کنیم تا شکل دندان به ساده‌ترین فرم ممکن برسد.
9. -حذف لایه اکسیژن‌این‌هبیتید (Oxygen-Inhibited Layer Removal)
   پس از انجام IDS، برای حذف لایه Oxygen-Inhibited Layer از سطح دندان، از glycerin استفاده می‌شود. این مرحله به مدت ۲۰ ثانیه cure می‌شود تا این لایه به طور کامل حذف گردد و قالب‌گیری دقیق‌تر انجام شود.
10. -بررسی نهایی و آماده‌سازی برای مرحله پایانی
    پس از انجام همه مراحل، دندان از نظر enamel و dentin مجدداً بررسی شده و سطح مینای دندان با یک فرز مناسب به زاویه ۴۵ درجه برداشته می‌شود تا باند بهتری ایجاد شود.

این مراحل به شما کمک می‌کند تا درمان overlay را با دقت بیشتری اجرا کنید و از تکنیک‌های نوین همچون DME و IDS بهره ببرید تا کیفیت نهایی restoration به بالاترین حد ممکن برسد.

راهنمای سمان کردن رستوریشن لیتیوم دی‌سیلیکات

در ادامه ی مقاله قصد داریم مراحل سمان کردن رستوریشن لیتیوم دی‌سیلیکات را مرور کنیم. اگرچه بسیاری از این مراحل برای شما آشناست، هدف ما مرور دقیق‌تر آن‌هاست تا نکات مهمی که ممکن است از ذهن ما دور مانده باشد، مجدداً یادآوری شود.

مرحله ۱: بررسی فیت و مارجینال ادپتیشن

اولین گام، بررسی فیت و تطبیق حاشیه‌های رستوریشن بر روی دندان است. برای این کار، رستوریشن را بر روی دندان قرار داده و از disclosing agent (که شبیه به رژلب عمل می‌کند) استفاده می‌کنیم. این ماده را با یک microbrush در داخل اورلی (Overlay) و سپس روی دندان اعمال می‌کنیم. اگر رستوریشن به درستی بر روی دندان قرار نگیرد یا تطبیق حاشیه‌ها ناقص باشد، نقاط تداخل را با یک فرز نرم اصلاح کرده و سپس پالیش می‌کنیم.

مرحله ۲: آماده‌سازی سطح داخلی رستوریشن

سطح داخلی رستوریشن با اسید hydrofluoric (HF) ۹.۶ درصد به مدت ۲۰ ثانیه اچ می‌شود. این فرآیند بستگی به نوع سرامیک دارد. سپس با یک microbrush اسید را بر روی سطح رستوریشن ماساژ داده و آن را به‌خوبی شستشو می‌دهیم. پس از ۶۰ ثانیه، سطح را تمیز کرده و silane را برای ۶۰ ثانیه اعمال می‌کنیم. در نهایت، bonding agent را روی سطح سایلن‌دار اعمال می‌کنیم.

مرحله ۳: آماده‌سازی سطح دندان

در این مرحله، سطح دندان که رستوریشن بر روی آن باند می‌شود، آماده‌سازی می‌شود. ابتدا با ایزولاسیون کامل توسط rubber dam شروع می‌کنیم. پس از برداشتن رستوریشن موقتی، سطح دندان را با sandblast به مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه تمیز کرده و سپس اسید فسفریک را به مدت ۳۰ ثانیه اعمال می‌کنیم. این کار به ویژه برای اچ کردن مینای دندان و تمیز کردن قسمت‌هایی از دندان که با resin coat پوشانده شده است، انجام می‌شود. سپس با microbrush اسید را فعال‌تر کرده و به‌خوبی شستشو می‌دهیم.

مرحله ۴: سمان کردن رستوریشن

بعد از آماده‌سازی سطح دندان و رستوریشن، dual-cure composite یا light-cure composite را برای سمان کردن استفاده می‌کنیم. رستوریشن را در محل صحیح قرار داده و فشار مناسب از ملایم به شدید به آن وارد می‌کنیم تا مواد اضافی سمان خارج شود. سپس اضافات را قبل از curing با نخ دندان تمیز می‌کنیم تا مطمئن شویم که هیچ ماده‌ای در نواحی proximal باقی نمانده است.

مرحله ۵: کیورینگ و پالیشینگ نهایی

ابتدا curing اولیه به مدت ۲۰ ثانیه در هر سطح (باکال، لینگوال، اوکلوزال و…) انجام می‌شود. سپس glycerin gel به حاشیه‌ها اعمال شده و مجدداً دو دوره ۲۰ ثانیه‌ای دیگر curing انجام می‌شود تا در مجموع ۶۰ ثانیه کیورینگ برای هر سطح انجام شود. در نهایت، حاشیه‌ها را چک کرده و هرگونه اضافات را با scaler تمیز می‌کنیم. پس از اطمینان از پر بودن تمام حاشیه‌ها با کامپوزیت، فرآیند polishing آغاز می‌شود.

فاکتورهای مؤثر بر دوام رستوریشن

دوام رستوریشن به عوامل مختلفی از جمله وضعیت دندان بیمار، اکلوژن، بهداشت دهانی و تجربه دندانپزشک بستگی دارد. به‌عنوان مثال، bruxism (دندان قروچه) می‌تواند باعث شکست رستوریشن شود. مطالعات نشان داده‌اند که رستوریشن‌های ساخته‌شده از جنس e.max در مقایسه با سرامیک‌های دیگر مانند feldspathic یا glass ceramics دوام بالاتری دارند.

عوامل کلیدی:

• بیماران با اکلوژن سنگین یا عادات پارافانکشن به‌خصوص با بروکسیسم، ممکن است باعث افزایش ریسک شکست رستوریشن شوند.

‏ • adhesive bonding systems سه مرحله‌ای در مقایسه با سیستم‌های ساده‌شده، دوام بیشتری دارند.

• تجربه دندانپزشک و تسلط بر تکنیک‌های adhesive نقش مهمی در موفقیت و دوام رستوریشن دارد.

نگهداری :

برای افزایش دوام و طول عمر رستوریشن‌ها، نیاز به ریکال‌های منظم برای بررسی اکلوژن و پالیش نقاط زبر و ناهموار داریم. نقاط زبر می‌توانند محل شروع ترک‌های میکروسکوپی باشند که به شکست رستوریشن منجر می‌شود.

نتیجه‌گیری

با رعایت تمامی مراحل و استفاده از مواد و تکنیک‌های استاندارد، رستوریشن لیتیوم دی‌سیلیکات می‌تواند دوام طولانی‌مدت داشته باشد و ریسک شکست و خرابی آن به‌طور قابل توجهی کاهش یابد.

منبع :دنتکست دکتر شهابیان-اپیزود 57و 58